Kleur en monumentaliteit spelen in deze werken een belangrijke rol. De nadruk ligt op het schilderen, het uitbalanceren van een compositie op een bijna vierkant vlak. De hoofden zijn “larger than live”. Het licht en de kleur vormen een hoofdbestanddeel in de compositie. De opgeroepen emotie ontstaat evenzeer uit de schilderswijze als uit het onderwerp. Voor Piek is het gezicht het ultieme canvas om haar vaardigheden op uit te leven, hoewel haar oplossingen soms uiterst abstract zijn. Licht- en kleurlagen worden over elkaar heen gelegd al naar gelang zij inpasbaar zijn op het geheel.
Color and monumentality have an important role in these paintings. The emphasis is on the painting itself, the balancing of the composition on an almost rectangular surface. The heads appear “larger than life”. Light and color are major players in the composition. The emotion that may be felt is as much a result of the painting technique as of the subject. For Sari Piek the face feels like the ultimate canvas to express her skills. The painting method is sometimes almost abstract, color light and form are being distributed across the canvas according to how they fit in the whole.
Bij het schilderen van de portretten in opdracht is het voor Piek de uitdaging te proberen het bijzondere en de eigenheid van de geportretteerde zichtbaar te maken op haar eigen wijze.
When painting a commissioned portrait the challenge for Piek is to try and capture the particular and the singularity of the person being painted in her own specific way.
In de assemblages experimenteert Piek verder met de mogelijkheden van “het beeld”, een combinatie van foto’s en gevonden voorwerpen wil zij omvormen tot een autonoom geheel. Fotografie is altijd een onderdeel geweest van de werktuigen die Piek gebruikt.
In the “assemblages” Sari Piek experiments a little more with the possibilities of “the image”. She combines photos and “objets trouvés” into a new entity. Photography has always been one of the tools Sari Piek uses.
Het experimenteren met verf en potlood op papier gaf Piek grote vrijheid in de benadering van het onderwerp, zozeer dat zij op een geheel wijze ook met het portret ging omgaan. Gewapend met een stapel papier en een spiegel verkende zij de mogelijkheden. Het resulteerde in een een lange reeks van gezichten op papier, sommige heel ver geabstraheerd, anderen dicht bij de realiteit. De reeksen “gezichten op papier” waren uiteindelijk de aanleiding een en ander uit te vergroten tot de grote monumentale gezichten op doek.
Experimenting with paint and pencil on paper gave Sari Piek tremendous freedom in how she approached here subject. So much so that she started to implement the discoveries made in the abstract painting in here portraits. Equipped with a stack of paper and a mirror she started to explore the possibilities. This resulted in a flow of faces on paper, some very expressionist and others closer to reality. It is this experimentation that eventually led to the big, monumental paintings of faces on canvas.
In de loop van de jaren experimenteerde Sari Piek met verschillende technieken. Onder andere met monotypes, een vorm van tekenen-grafiek waarbij op glas wordt gewerkt en door deze af te drukken op papier ontstaat er een unieke afbeelding. Deze vorm van werken paste zij gedurende een bepaalde periode toe op pakpapier, het resultaat werd dan in een soort van “kistjes” tentoongesteld. Later evolueerde één ander naar duo-voorstellingen, met een lichte en een donkere variant.
Over the years Piek experimented with different techniques. One of them is the monotype. This is a method of drawing on a piece of glass that is later “printed”. This results in a graph which is in itself unique. There is only one, hence “monotype”. Piek made them on different kinds of paper, among them wrapping paper. These were then mounted in a boxlike frame. Later the monotypes evolved into “duo prints”, one “negative” and one “positive”, there might be a dark or a light variant.
Mede onder invloed van wat er om haar heen gebeurde en omdat de mogelijkheden tot experimenteren met vorm, kleur en structuur eindeloos lijken, ontstonden vanaf medio tachtig tot ver in de jaren negentig abstrakties van de hand van Sari Piek, die weliswaar niet altijd geheel de realiteit loslieten.
Of course there was the influence of what happened in the arts, so the possibilities of experimenting with form, color structure seemed and seem endless. So, till far into the nineties Piek worked in an abstract manner, colorful images came into being. Sometimes with a hint at reality.
Medio jaren tachtig ontstonden werken op papier met wat in de pers omschreven werd als “lyrisch abstracte” voorstellingen, Op ivoorkarton maakte zij intuïtieve beelden met verf en potlood, waarin werd geveegd en gekrast. Onverwacht kleurige voorstel-lingen met soms dier- en of mensfiguren. Uit het schijnbaar niets maakte Piek beelden die opdoemden uit de verf.
During the eighties Piek started to make what was referred to as “lyric” abstractions in the press. Abstract scenes, comprised with nothing more than paint and pencil, in which she scratched and manipulated the paint. Unexpected colorful scenes appeared with sometimes animals, faces and figures. From practically nothing images transpired from the paint itself.
Sari Piek volgde haar opleiding aan de ABK Minerva te Groningen van 1975 tot 1980.
Na haar opleiding schilderde zij aanvankelijk realistische straatscènes, figuren en portretten.
In de loop van de jaren tachtig werd het werk experimenteler en abstracter.
After finishing here education at the Academy of Fine Arts Minerva in Groningen in the Netherlands in 1980 she started out as a professional artist painting oil paintings. Her main subjects in the beginning were people, street scenes and portraits. While progressing through the eighties her work became more experimental and more abstract.
.jpg)
